Van Mir naar Minsk

Van Mir naar Minsk

Vandaag een route van om en nabij 100 km. We rijden samen met Alet en Henny. We worden om 16.00 uur bij een benzine station verwacht en dan worden we met de hele groep naar een verblijfplaats gebracht. 

We lopen een uurtje rond in Stoybey een heel klein plattelands dorpje, maar wel een grote orthodoxe kerk met alle pracht en praal.
We drinken koffie op de parkeerplaats en lopen een even een winkel binnen. 
Leuk om hier boodschappen te doen. Alles nog los te verkrijgen. Maar wel veel plastic zakken.

We rijden door naar een grote parkeerplaats in Minsk. We gaan ons te buiten aan verse salades. Ook hier weer alles vers gemaakt. Wel een supermarkt met 30 kassa's.
De kleding komt van Hennis en Maurits.Vandaag 29 mei zijn we naar Minsk gereden, om 16.00 uur werden we door Olga de Belarus begeleidster van ons opgewacht bij een tankstation in Minsk. Ondr haar begeleiding rijden we dwars door Minsk naar de camping. Het bleek dat we op een pretpark Dreamland terecht komen. Geen douche maar wel veel openbare toiletten. Er was een geul gegraven voor de elektriciteit en van een slang is een provosorische kraan gemaakt. De afvoer van het toilet was een dun pijpje waar de mannen een secuur werkje te wachten stond om de wc te legen. Er wordt flink overlegd over waar we kunnen staan en uiteindelijk komt ook dat in orde. In Belarus hebben ze totaal geen idee wat een camping inhoud. Maar we gaan niet zeuren we staan.

Maandag 30 mei werden we door Dasja rond geleid in Minsk. We werden ingewijd  in het openbaar vervoer en reden met de bus en metro naar de stad. 
In het hart van het centrum zagen we prachtige gebouwen die aan een mooi plein stonden. 
Een prachtige Kathedraal van de Heilige  Geest, een orthodoxe kerk ook  een mooi hotel en we zagen hoe de mensen uit Minsk even een kopje koffie dronken bij de koffiekar. 
We werden meegenomen naar een Onafhankelijkheidsplein een buurt waarvan  de architectuur typisch is voor het Stalin-tijdperk. 
Een heel  groot beeld van Lenin voor de Regeringsgebouwen, de Staatsuniversiteit, het Postkantoor en de rode Kerk van Sint Simon en Helena. Door een familie gesticht die 2 kinderen voor de geboorte hebben verloren.
Het plein is schitterend, fonteinen, koepels met beelden. We zijn er de dag na de rondleiding weer naar toe gefietst en een tijd gebleven om te genieten. 
Na de rondleiding wat drinken en een pannenkoek met champignons gegeten, dit is erg Russisch naar het schijnt,  we hadden het erg warm het was 29 graden. 





Het beloofd weer een warme dag te worden. We besluiten om naar de stad te fietsen.

Prachtige fietspaden die ons langs een kronkelende rivier de Svislach voeren, we komen eerst bij een prachtig bruggetje die ons naar een vogeleiland leidt. 

We komen dan bij het HELDENSTAD monument, het werd opgericht ter herinnering aan de Sovjetsoldaten en de Partizanen die tijden WO 2 een heldhaftige dood stierven.
De OBELISK staat op het OVERWINNINGSPLEIN.
De 4 zijden van het monument worden gesierd door bronzen reliëfs, genoemd 9 mei 1945.
De architect is al in 1942 begonnen te bouwen omdat hij van de overwinning overtuigd was.

Een kleine brug leidt ons naar het TRANEN EILAND. Een herdenkingsplaats voor Wit Russische soldaten, die het leven lieten in de 9 jarige oorlog tegen Afghanen. 
(1979-1988) Centraal staat een Kleine Kapel waar beelden van rouwende moeders, zussen en weduwes te zien zijn. 

We zagen ook fontein met een jongensachtige engel die tranen huilt. Het is een traditie dat jonggetrouwden de testikels van de de engel aanraken om zo de garantie te krijgen dat ze vruchtbaar zijn.



Verstuurd vanaf mijn iPad